Θα μπορούσα να μιλήσω για πολλά πράγματα και να έχω ως κεντρικό άξονα μια γυναίκα. Θα μπορούσα να μιλήσω για μια γυναίκα που έχει αποδεχθεί την μεγάλη της αντίφαση. Για μια γυναίκα που έχει μάθει να ζει με μια διαιρετική τομή μέσα της, αυτήν την τομή που κόβει τη ζωή που ζει από εκείνη την ζωή που ήθελε κάποτε να ζήσει. Θα μπορούσα να μιλήσω για όλα εκείνα τα στερεότυπα που θέλουν αυτήν τη γυναίκα να πρέπει να στριμώξει τις τομές και τις αντιφάσεις της, σ' ένα πλαίσιο φτιαγμένο για ανθρώπους χωρίς τομές και αντιφάσεις, κι όμως, φτιαγμένο από ανθρώπους γεμάτους τομές και αντιφάσεις. Θα μπορούσα να μιλήσω για μια γυναίκα σε αντιδιαστολή με έναν άνδρα και να 'μαι εγώ που θα αναπαράγω άλλη μια διαίρεση αλλά δεν θα το κάνω.
Σκέφτηκα να μιλήσω για έναν άνθρωπο που δεν μας νοιάζει απόψε αν είναι άνδρας ή γυναίκα. Δεν μας νοιάζει αν πλήγωσε ή πληγώθηκε. Αν πόνεσε ή αν προκάλεσε πόνο. Αν λύτρωσε ή λυτρώθηκε. Σκέφτηκα να μιλήσω για έναν άνθρωπο που γυμνώθηκε, για να παραφράσω τον τίτλο του βιβλίου. Έναν άνθρωπο που έζησε σχεδόν απόκληρος, σχεδόν εκτός Ηθικής και εκτός Νόμου, γιατί έμεινε μέχρι το τέλος πιστός στην επιθυμία του. Σκέφτηκα ότι ήθελα να μιλήσω για αυτόν τον άνθρωπο που χαρτογράφησε μόνος του την πορεία της ζωής του, μια τεθλασμένη γραμμή γεμάτη από εκείνον και την επιθυμία του. Για αυτόν που συγκρούστηκε επειδή επιθυμούσε να συγκρουστεί. Αυτόν που ερωτεύτηκε επειδή επιθυμούσε να ερωτευτεί, αυτόν που εγκατέλειψε και αυτόν που ήθελε να εγκαταλειφθεί. Αυτόν που μέχρι το τέλος έμεινε πιστός στην επιθυμία του δηλαδή στον εαυτό του, αφού ο εαυτός του ήταν η επιθυμία του ή τουλάχιστον έτσι είχε αποφασίσει. Η επιθυμία του να είναι η δική του επιθυμία κι όχι η επιθυμία του Άλλου. Αυτός ο άνθρωπος για τον οποίο σας μιλώ σήμερα έζησε εκκεντρικά, απομονωμένα. Οι άλλοι δεν του συγχώρεσαν ποτέ ότι δεν ήταν σαν τους άλλους αλλά ότι ήταν αυτός. Αυτός ο άνθρωπος, που όλοι πίστευαν πως είναι σχεδόν τρελός, πέθανε ολόκληρος. Θέλω να πω, ήταν ένας κατακερματισμένος άνθρωπος αλλά όχι μόνο είχε επίγνωση του κατακερματισμού του αλλά τον καλλιεργούσε. Μέρα με τη μέρα έσπαγε όλο πιο πολύ τον πυρήνα του και γέμιζε με ρωγμές κι ήταν αυτές οι ρωγμές που συνέθεταν τελικά το σύνολο της ζωής του. Αποφάσισα να σας μιλήσω για αυτόν τον άνθρωπο, διαβάζοντας το βιβλίο «Λόγια Γυμνά» γιατί ξέρω πως αυτές οι γυναίκες είναι ένας άνθρωπος κατακερματισμένος μα τόσο ολόκληρος, σαν αυτόν που σας περιέγραψα. Κι επειδή το βιβλίο αυτό έχει έναν εξομολογητικό χαρακτήρα κι επειδή η αμερικανίδα ποιήτρια Ανν Σέξτον, που ανήκει στους εκπροσώπους της εξομολογητικής ποίησης έχει γράψει πως: «μπορείς να εξομολογείσαι και να λες συνέχεια ψέματα», πριν κλείσω, θέλω να σας εξομολογηθώ ότι σας είπα ένα ψέμα. Αυτόν τον άνθρωπο για τον οποίο σας μίλησα πριν, δεν τον έχω γνωρίσει. Όμως, σε μια πραγματικότητα που αποδομείται σήμερα με τρομακτική ταχύτητα, σε έναν κόσμο που διαλύεται κι όμως επιμένει να σε σπρώχνει σ' ένα πλαίσιο που έχει χάσει από καιρό το νόημά του, ελπίζω εγώ κι εσείς κι εμείς να γίνουμε αυτός ο άνθρωπος, αυτός που δεν είναι πια εργαλείο της επιθυμίας του αλλά επανανοηματοδότησε τον κόσμο με εργαλείο την επιθυμία του. Να γίνουμε αυτός ο άνθρωπος που είναι για πρώτη φορά τόσο γυμνός κι όμως τόσο ντυμένος. "
Απόσπασμα από την ομιλία της Παυλίνας Εξαδακτύλου, δημοσιογράφου της εφημερίδος Αγγελιοφόρος, για το λογοτεχνικό βιβλίο "Λόγια Γυμνά" της συγγραφέως Σίσσυς Σιγιουλτζή-Ρουκά και των εκδόσεων Θερμαϊκός στη παρουσίαση στη Θεσσαλονίκη, 1.3.2011, στον πολυχώρο του βιβλιοπωλείου Ianos στην Αριστοτέλους.
Δείτε ζωντανά στο παρακάτω video την ομιλία της Π. Εξαδακτύλου:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.