Δευτέρα 7 Μαρτίου 2011

"Λόγια Γυμνά" - Καλλιόπη Χίου

"Μου ζητήθηκε να μιλήσω για το βιβλίο «Λόγια Γυμνά» από τη συγγραφέα του Σίσσυ Σιγιουλτζή-Ρουκά και ομολογώ ότι ήταν μια έκπληξη για μένα καθώς η σχέση μου με τη Σίσσυ έχει τις ρίζες της στα παιδικά μας κυρίως χρόνια, τότε που οργανώναμε παιχνίδια και μοιραζόμασταν χαρές και γέλια σε οικογενειακές φιλικές συγκεντρώσεις.

Η αλήθεια είναι ότι στο μεγάλωμα μας οι δρόμοι μας δεν συναντήθηκαν παρά μόνο τώρα που αυτό το βιβλίο αποτέλεσε την αφορμή για μια καινούργια συνάντηση, γυναικών και όχι παιδιών πια. Ήταν μια έκπληξη για μένα να γνωρίσω τη Σίσσυ ξανά, στην ωριμότητα της, ως μία γυναίκα που ξεδιπλώνει τις σκέψεις της για την αγάπη και τις σχέσεις μέσα από το «Λόγια Γυμνά». Ένας νέος διάλογος ξεκίνησε και μια νέα ευκαιρία δόθηκε για να αναπληρώσουμε τα χρόνια που πέρασαν.

Με το νέο ρόλο μου πια, αυτόν της ψυχολόγου-ψυχοθεραπεύτριας αλλά και αυτόν τον παλιό της φίλης, βρίσκομαι εδώ να μιλήσω για σκέψεις και συναισθήματα που γεννήθηκαν καθώς διάβαζα το «Λόγια Γυμνά».  Καταρχάς να πω ότι πολλές ιστορίες και λόγια μου φάνηκαν ιδιαίτερα οικεία καθώς πολλές γυναίκες που κάθονται στην καρέκλα απέναντι μου, μου εξιστορούν ιστορίες αγάπης, επιθυμίες και ανάγκες, ανεκπλήρωτους έρωτες αλλά και δικές τους βαθιές σκέψεις για το τι σημαίνει αγάπη, έρωτας, απογοήτευση, προδοσία, εγκατάλειψη.  Άλλες είναι κυνικές, άλλες απόλυτες, άλλες φοβισμένες, άλλες παθιασμένες, μα όλες σίγουρα θα ήθελαν πολύ να μοιραστούν τα δικά τους ερωτηματικά με κάποια άλλη γυναίκα, κάπου εκεί στη διπλανή πόρτα, που δεν την ξέρουν και δεν τις ξέρει και που θα ήθελαν να μάθουν πώς σκέφτεται για την αγάπη αυτή, περνάει τα ίδια που περνάω και εγώ, είναι και αυτή μια γυναίκα που πάντα ήθελε να δώσει και ενώ περίμενε να πάρει ικανοποίηση και παραδοχή κατέληξε να βιώνει απόρριψη και να μένει μόνη;

Το «Λόγια γυμνά» είναι μια ματιά στη ζωή όλων των άλλων γυναικών, ίσως είναι η κλειδαρότρυπα μέσα από την οποία η κάθε γυναίκα μπορεί να δει τη ζωή της άλλης, να ταυτιστεί με τα συναισθήματα ή ακόμα και να τα απορρίψει νιώθοντας αυτή μετά καλύτερα με τον εαυτό της. Ίσως είναι ένας τρόπος να μη νιώθει μόνη, να ξέρει ότι και άλλες γυναίκες αγάπησαν, γεύτηκαν τον έρωτα, αγωνιούσαν για την αγάπη του άλλου, εγκατάλειφθηκαν ή αποφάσισαν αυτές να εγκαταλείψουν.

Λέει η Ερμύλλη:.. «Ποιος ξέρει.. Λες να φοβάμαι να ζήσω, να πεθάνω, να αγαπήσω, να αγαπηθώ, να δώσω και να πάρω; Είναι τόσες πολλές οι φορές που, ενώ άνθρωποι πολλοί με περιβάλλουν, εγώ νιώθω τόσο απελπισμένα μόνη και δυστυχισμένη...Η μοναξιά με τρομάζει υπερβολικά!»
Θεραπεύτρια: Τι σημαίνει μοναξιά για σένα Ερμύλη?
Ερμύλλη: Είναι ο φόβος ότι κανείς δεν θα με καταλάβει, ούτε ίσως ο ίδιος μου ο ευατός. Δυσπιστώ προς τις σχέσεις γιατί εγώ η ίδια έχω αλλάξει. Δεν είμαι αυτή η γυναίκα που αντλούσε δύναμη μόνο μέσα από την προσφορά στους άλλους, θέλω να δω και τι οι άλλοι θα δώσουν σε μένα.
Λέει η Ευνίκη: «Τελικά σε μια σχέση ζωής πώς αξίζει να βλέπει κανείς, είτε είναι άνδρας είτε γυναίκα τον εαυτό του; Μήπως κάθε σχέση είναι ένας αγώνας για την οριστική δέσμευση και την εξασφάλιση της χαμένης ασφάλειας και αυτοεκτίμησης;»
Θεραπεύτρια: Ποια ασφάλεια αναζητάς?
Ευνίκη: Αυτή την ασφάλεια ότι ανήκω κάπου ότι έχω ένα συγκεκριμένο σκοπό και ρόλο στη ζωή μου.

Σε μια κοινωνία που οι παραδοσιακές αξίες μεταλλάχτηκαν και που η γυναίκα ζει μέσα στο διαμέρισμα της πόλης - έχει γίνει αστή πια, διχάζεται από βαθιά αμφιθυμία. Θέλει και δε θέλει τα ίδια πράγματα, γιατί δεν ξέρει ποια είναι. Κοιτάζεται σε έναν διπλό καθρέφτη, όπως η Θέλμα κάνει στο «Λόγια Γυμνά» και μπερδεύεται μη μπορώντας να αποφασίσει αν είναι δυνατή ή αδύναμη, αν θέλει να ικανοποιήσει τις δικές της προσωπικές ανάγκες ή τις ανάγκες των άλλων. Οι αντιφατικές προσδοκίες των άλλων και οι αντιφατικές επιδιώξεις της ίδιας την αποπροσανατολίζουν. Δεν ξέρει πότε και τι να απαιτήσει, πότε και σε σχέση με τι να υποχωρήσει. Έτσι και η Κύνθια στην απολογία μιας πεντάμορφής και ενός τέρατος, εκφράζει την αμφιθυμία ανάμεσα στο είμαι με τους γονείς, με τις προσδοκίες τους για μένα αλλά και από την άλλη γίνομαι «τέρας» και επιθυμώ εγώ, εγώ για μένα.

Μέσα από τις σκέψεις των γυναικών-ηρωίδων αλλά αργότερα και στο δεύτερο μέρος του βιβλίου, το «Κραυγές μυαλού, διάλογος ψυχής» διαφαίνεται ακόμα πιο έντονα ο προβληματισμός των αξιών, των αντιλήψεων γύρω από την αγάπη, τη δέσμευση, τη φιλία, την οικογένεια.  Από τη μια η γυναίκα που θέλει να αφοσιωθεί στους ρόλους της συντρόφου, της φίλης, της κόρης, της μητέρας και από την άλλη τα εμπόδια, τα διλήμματα: να είμαι η γυναίκα-φωτιά ή η γυναίκα μητέρα-θεά.

Και από την άλλη είναι ο άντρας.  Άλλοτε γίνεται ο ιππότης, ο βασιλιάς, ο κυρίαρχος του παιχνιδιού και άλλοτε ο φοβισμένος, ο ανεύθυνος, ο ανίκανος να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Τα δικά του αισθήματα από το εξαντλητικό παιχνίδι του κοινωνικού ανταγωνισμού και από τον αγώνα να διατηρήσει την αυτοεκτίμηση του ως εργαζόμενος, σύζυγος, πατέρας, δυστυχώς σήμερα σπάνια ακούγονται. Είναι ο άντρας που έμαθε να φορά την πανοπλία του και εκεί να κρύβει τη δική του ευαλωτότητα. Ένας άντρας διχασμένος, που από τη μια τον μεγάλωσαν υπερπροστατευτικές μητέρες και από την άλλη στο μεγάλωμα του ζητείται από αυτόν να προστατεύσει άλλους δίχως να τρομάζει, δίχως να του επιτρέπεται να λυγίσει, δίχως να μπορεί να ζητήσει αυτός βοήθεια. 

Σε μια εποχή που το «μαζί με τον άλλον», η κοινή πορεία προκαλείται από τις αξίες της σύγχρονης ζωής εμείς το αναζητούμε ή τουλάχιστον αναζητούμε ένα δίχτυ ασφαλείας που θα επιτρέπει και το «μόνος» και το «μαζί». Για μένα το  «μαζί με τον άλλον» σε ένα κόσμο που αλλάζει πορεία, που η αλληλοεξάρτηση φοβίζει είναι, για τις ηρωίδες του βιβλίου και για όποια άλλη ηρωίδα ή ήρωα πέσει στα χέρια του, ο πυρήνας του «Λόγια Γυμνά». Το «Λόγια Γυμνά» είναι ένα ρομαντικό βιβλίο, είναι και προκλητικό, μα πάνω από όλα είναι σύγχρονο, είναι της εποχής του."

Βιβλιογραφία:
Χάρις Κατάκη. Οι τρεις ταυτότητες της ελληνικής οικογένειας.
Serge Andre. Τι θέλει μια γυναίκα.


Απόσπασμα από την ομιλία της Καλλιόπης Χίου, ψυχολόγου - ψυχοθεραπεύτριας, για το λογοτεχνικό βιβλίο "Λόγια Γυμνά" της συγγραφέως Σίσσυς Σιγιουλτζή-Ρουκά και των εκδόσεων Θερμαϊκός στη παρουσίαση στη Θεσσαλονίκη, 1.3.2011, στον πολυχώρο του βιβλιοπωλείου Ianos στην Αριστοτέλους.
Δείτε στο παρακάτω video ζωντανά την ομιλία της Καλλιόπης Χίου:


Η Χίου Καλλιόπη είναι ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια. Ολοκλήρωσε τις βασικές της σπουδές στο Τμήμα Ψυχολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Μετεκπαιδεύτηκε στη Μ. Βρετανία στον τομέα της Συμβουλευτικής Ψυχολογίας. Πρόσφατα ολοκλήρωσε την εκπαίδευση της στη Συστημική Ψυχοθεραπεία.  Από το 2005 εργάζεται στο ιδιωτικό της γραφείο αλλά και σε άλλους δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς ως εξωτερικός συνεργάτης, δουλεύοντας με οικογένειες, ζευγάρια και άτομα που ζητούν συμβουλευτική και ψυχοθεραπεία. Καθημερινά ζει από κοντά τα «Λόγια Γυμνά» της ζωής των ανθρώπων που την εμπιστεύονται.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.