"Το να προλογίσεις ένα λογοτεχνικό βιβλίο είναι ένα δύσκολο έργο, ιδίως όταν δεν είσαι ένας εκ των ειδικών. Έχεις ν’ αντιμετωπίσεις σοβαρά προβλήματα, όπως:
1. Τον συρμό: Καθημερινά, στην Αθήνα, γίνονται παρουσιάσεις βιβλίων, φαινόμενο σχετικά πρόσφατο. Αυτός, όμως, ο συρμός συχνά φέρει και τον διασυρμό. Το ίδιο το βιβλίο όμως καταρρίπτει αυτό το επιχείρημα.
2. Την ακαταλληλότητα: Αυτή μπορεί να αφορά είτε το παρουσιαζόμενο βιβλίο (οπότε ο ομιλητής πρέπει να δώσει αξία σε κάτι ασήμαντο) είτε τους ίδιους τους ομιλητές, οπότε το βιβλίο αδικείται, χλομιάζει, αφυδατώνεται. Ευτυχώς, κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει στην σημερινή παρουσίαση.
3. Τον τρόπο προσέγγισης: Πολλοί από μας δεν γνωρίζουμε τι σημαίνει, τι επιδιώκει και πώς πρέπει να επιτελείται η παρουσίαση ενός βιβλίου. Ακόμα όμως κι εμένα, τον μη σχετικό, το ίδιο το βιβλίο με βοηθάει να ξεπεράσω τον κίνδυνο αυτό. Γιατί είναι ένα βιβλίο βιωματικό.
Εξάλλου, το έργο της παρουσίασης του βιβλίου της Σίσσυς Σιγιουλτζή – Ρουκά γίνεται πιο εύκολο, όταν έχεις την τύχη να γνωρίζεις τη συγγραφέα του. Σε βοηθά να το κατανοήσεις και να το δεις, όσο αυτό είναι δυνατό, και μέσα από τη δική της ματιά.
Η Σίσσυ Σιγιουλτζή – Ρουκά διακρίνεται από την αισιοδοξία, το χαμόγελο, τη θετική προδιάθεση, την ευγένεια, την εργατικότητα. Ταυτόχρονα, καταρρίπτει το πρότυπο της σκληρά εργαζόμενης γυναίκας, πολύ απλά γιατί, αν και πάντα εργαζόταν κι εργάζεται σκληρά, παραμένει γυναίκα. Παραδοσιακή και μοντέρνα συνάμα. Και όλα αυτά τα διακρίνουμε στην πρώτη λογοτεχνική της προσπάθεια, στα «Λόγια Γυμνά».
Όντας, λοιπόν, μη ειδικός (πώς άλλωστε θα μπορούσε ένας δικηγόρος να επικαλεστεί μια τέτοια εξειδίκευση;), αλλά ένας απλός αναγνώστης, θα προσπαθήσω να μεταφέρω σε σας την «γεύση», που μου άφησε το βιβλίο, διαβάζοντάς το. Η πρωτότυπη δομή του βιβλίου με ξάφνιασε θετικά. Το πάντρεμα του πεζού λόγου με τον ποιητικό. Οι τρεις διαφορετικές ενότητες, οι οποίες όμως συμπλέκονται τόσο αρμονικά μεταξύ τους.
Α’ ΜΕΡΟΣ - «ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΤΟ ΝΕΚΡΟ ΠΡΟΣΚΕΦΑΛΙ ΤΗΣ ΚΑΘΕ ΚΡΙΣΤΙΝ»
Η συγγραφέας μας παραθέτει ιστορίες, που αφηγούνται γυναίκες, αλλά αντικατοπτρίζουν και περιγράφουν συναισθήματα και καταστάσεις, που όλοι έχουμε βιώσει. Καθημερινές απορίες, ανασφάλειες, αγωνίες. Αλλά και προσέγγιση φιλοσοφικών ζητημάτων.
Η αυτοκριτική της Αγαύης. Η μετάλλαξη της Αλίνας σ’ έναν άλλο «εαυτό». Η μοναξιά και ο αναχωρητισμός της Αντιόπης. Η νεανική αισιοδοξία της Ατθίδας, που εκφράζεται με το γέλιο. Η ερωτική εξομολόγηση της Βιβιανής. Η κραυγή απόγνωσης της Γενεβιέβης, σ’ αυτόν που απουσιάζει. Η αμφισβήτηση και κριτική της φιλίας από την Δαμοφίλη. Η συνειδητοποίηση της απώλειας και η φυγή της Δηιάνειρας.
Όλα αυτά ειπωμένα από γυναίκες διαφορετικές. Την Ερωμένη, τη Σύντροφο, τη Σύζυγο, την Μητέρα, τον παράνομο δεσμό. Με γλώσσα γλυκιά, καθημερινή, άλλοτε πικρή ή οργισμένη περιγράφει τις ανθρώπινες σχέσεις, τον έρωτα, το πάθος, τη λαγνεία, την ηδονή, την οργή, τη μοναξιά, την απογοήτευση, την ρηχότητα. Τολμά όμως ν’ αγγίξει και θέματα, όπως η ζωή μετά τη γέννηση και η ζωή μετά το θάνατο, χωρίς να διολισθήσει σε φιλοσοφικές ή θρησκευτικές κοινοτοπίες.
Β’ ΜΕΡΟΣ - «ΚΡΑΥΓΕΣ ΜΥΑΛΟΥ – ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΨΥΧΗΣ»
Μοιάζουν με επιστολές σε, άγνωστο σε μας, γνωστό όμως στη συγγραφέα, παραλήπτη. Ή μήπως είναι και σε μας γνωστός; Μήπως οι αποδέκτες αυτών των επιστολών είμαστε όλοι εμείς, οι αναγνώστες; Κι εδώ η γραφή είναι σύντομη, κοφτή, συνάμα, όμως, περιεκτική. Επιστολές ερωτικές, εξομολογητικές, απόγνωσης. «Διάλογοι ψυχής», όπως η ίδια η συγγραφέας τους χαρακτηρίζει, ξεγύμνωμα ψυχής, όπως, με την άδειά της, θα συμπλήρωνα εγώ.
Γ’ ΜΕΡΟΣ - «ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ ΚΑΡΔΙΑΣ»
Παρά τον τίτλο αυτού του μέρους, ο λόγος δεν είναι παραληρηματικός. Αντιθέτως, είναι μεστός, εκφραστικός, είτε ακολουθεί τις κλασσικές ποιητικές οδούς, είτε όχι. Πολλές φορές οι λέξεις εκφέρονται όπως το στακάτο του μετρονόμου, όπως η αγωνία δύο εραστών την ώρα της συνεύρεσής τους. Άλλοτε με μια ηρεμία, που φέρνει την ελπίδα. Πάντοτε όμως μεστές από νοήματα, γεμάτες περιγραφή τοπίων, συναισθημάτων, καταστάσεων.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Καταλήγοντας, θεωρώ, ότι η συγγραφέας επιτυγχάνει να «γεμίσει» τον αναγνώστη, να τον προβληματίσει, να του μεταφέρει αισιοδοξία, χωρίς να κουράζει με ατέρμονες πολυλογίες. Γι’ αυτό και παρέλκουν κατά την άποψή μου τα πολλά λόγια για το βιβλίο. Αφήνω σε σας να το ξεψαχνίσετε, και να απολαύσετε τη «γεύση», που θα αφήσει στο μυαλό σας. Άλλωστε, ο τίτλος περιγράφει πλήρως το ίδιο το βιβλίο. «Λόγια Γυμνά». Γυμνά από περίτεχνα λεκτικά φτιασιδώματα. Γυμνά από δήθεν βαθυστόχαστα νοήματα, αλλά με νόημα. «Λόγια γυμνά», όπως πρέπει να είναι η αλήθεια."
