Σίσσυ Σιγιουλτζή-Ρουκά: Στη γραμμή του χρόνου κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, αλλά και επανάληψη όλων όσων προηγήθηκαν. Συνέντευξη στην εφημερίδα Karfitsa από τη Σίσσυ Σιγιουλτζή-Ρουκά, φιλόλογο – λογοτέχνη, συγγραφέα των βιβλίων «Λόγια Γυμνά» εκδόσεις Θερμαϊκός και «Λόγια Αρσενικά» εκδόσεις Πνοή. Εάν επιθυμείτε να διαβάσετε τη συνέντευξη από το πρωτότυπο μπορείτε να κάνετε κλικ εδώ.
Ποια
παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;
Μεγάλωσα σε μια μεγάλη,
πολυπολιτισμική οικογένεια με προπαππούδες, προγιαγιάδες, παππούδες, γιαγιάδες
και πλήθος συγγενών κάθε ηλικίας. Φραγκολεβαντίνοι οι περισσότεροι, άλλοι από
Ιταλία, Γαλλία, άλλοι από Σμύρνη, Κωνσταντινούπολη, Ανδριανούπολη και Θεσσαλονίκη…
Τα έφερε έτσι η ζωή και μαζευτήκαμε οι πιο πολλοί στη Νύφη του Θερμαϊκού. Ποτέ
λοιπόν δεν θα ξεχάσω τα καλέσματα, «jour fixe», τις γιορτές, τις βεγγέρες, τους
εορτασμούς, τις εβδομαδιαίες επισκέψεις και όλες τις χαρούμενες συναντήσεις που
λάμβαναν χώρα στα σπίτια μας, με ή χωρίς αιτία και αφορμή. Τις επίσημες πάντα
προετοιμασίες, τη μουσική, τα τραγούδια, τις μυρωδιές από τα εδέσματα, τα
αρώματα των καλεσμένων, τα περιποιημένα πρόσωπα, το savoir vivre, τις ατελείωτες
συζητήσεις των μεγάλων, την πολυγλωσσική επικοινωνία τους, τα εκλεπτυσμένα
πειράγματα και το δικό μας, παιδιά όντας, αθώο, γεμάτο σκανδαλιές παιχνίδι. Όλα
τότε φαίνονταν σοφά καμωμένα, τέλεια, ιδανικά, ασφαλή, ρόδινα, πλούσια,
αθάνατα…
Ποια είναι η πιο
ευτυχισμένη κοριτσίστικη δική σας ανάμνηση;
Από τη μια πλευρά, να βγάζω από τα ντουλάπια και τα συρτάρια της γιαγιάς
μου, Ιουλίας Αμπατζόγλου - Μόκα, τα παπούτσια, τις τσάντες, τα κοσμήματα, τα
καλλυντικά και ότι άλλο μου τραβούσε την προσοχή, να τα φορώ και να
ενθουσιάζομαι! Από τη άλλη, να τρέχω στο μεγάλο, ολάνθιστο και ευωδιαστό
μπαλκόνι της γιαγιάς μου, Οσίας Αιβάτογλου - Σιγιουλτζή, και να χάνομαι ανάμεσα
στα άνθη, τα αρώματα και τα χρώματα!
Και
ως ενήλικη; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί
πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;
Μέσα από τις σπουδές μου στην Ελλάδα
και το Εξωτερικό μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω εκλεκτούς διδασκάλους –
μελετητές - ερευνητές, προικισμένους ανθρώπους, ασκητές του πνεύματος και της
ψυχής, φάρους της γνώσης και του πολιτισμού. Πολύ συχνά ανατρέχω σε εκείνες τις
αχόρταγες, μεστές παραδόσεις, τότε που κρεμόμασταν από τα χείλη των καθηγητών
και με αγωνία περιμέναμε τη συνέχεια και με συγκίνηση συμμετείχαμε… Αλλά είναι
και τα ταξίδια, οι πόλεις, η κουλτούρα και οι πολιτισμοί που συνάντησα… Οι
άνθρωποι, οι φίλοι, οι εμπειρίες… Όλα αυτά μαζί συνέθεσαν ένα μοναδικό ψηφιδωτό
αγάπης για τις τέχνες, τα γράμματα, τον πολιτισμό, την κουλτούρα και την
επικοινωνία που πάντα θα με συνοδεύει.
Πόσα βιβλία έχετε γράψει και ποια είναι αυτά;
Μέχρι στιγμής έχω
γράψει δύο βιβλία. Το
«Λόγια Γυμνά» ISBN: 978-960-99317-4-8 από τις
εκδόσεις Θερμαϊκός που κυκλοφορεί σε 2η έκδοση και το «Λόγια
Αρσενικά» ISBN: 978-618-5307-35-6 από τις
εκδόσεις Πνοή. Και συνεχίζω.
Μιλήστε
μας για το «Λόγια Γυμνά» από τις εκδόσεις Θερμαϊκός:
Μιλήστε
μας τώρα και για το «Λόγια Αρσενικά» από τις εκδόσεις Πνοή:
Μέσα
από τα βιβλία σας θέλετε να στείλετε κάποια μηνύματα;
Στη γραμμή του χρόνου κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός,
αλλά και επανάληψη όλων όσων προηγήθηκαν. Αυτό που μας κρατάει ως είδος
ζωντανούς είναι η θύμηση και η υπενθύμιση. Στη ζωή αξίζει με πάθος να
ερωτευόμαστε, να αγαπούμε και να λατρεύουμε. Να ζούμε με τόλμη, ειλικρίνεια και
θάρρος. Να αξιοποιούμε όλες μας τις αισθήσεις και να εκφραζόμαστε με κάθε
τρόπο. Να διεκδικούμε τα όνειρά μας για να βιώνουμε τους πόθους μας. Οι ήρωες και οι ηρωίδες των βιβλίων μου
τολμούν και φωνάζουν, εξωτερικεύουν κάθε κρυμμένο εαυτό, θέλοντας να
επικοινωνήσουν με τους συνανθρώπους τους και να αγγίξουν τους επόμενους. Η
σάρκα, το μυαλό και η ψυχή τους δεν φυλακίζονται στα δεσμά του ασήμαντου
χρόνου, αλλά ακολουθούν ελεύθερα το σαγηνευτικό ένστικτο της μοιραίας έλξης και
γίνονται ένα με τις δονήσεις τη γης και τους ψιθύρους του σύμπαντος φωνάζοντας
Ζω γιατί σ΄Αγαπώ!
Ποιο είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο που αντιμετωπίσατε στη συγγραφή; Ή
μετά τη συγγραφή;
Κανένα εμπόδιο. Κάθε εποχή, κοινωνία και αγορά έχει τις ιδιαιτερότητές
της, τις γνωρίζεις, διαπραγματεύεσαι και ανάλογα προχωράς.
Για τι έχετε μετανιώσει;
Για τίποτα. Αυτή είναι η ζωή μου, όπως προδιαγράφεται και όπως επιλέγω
να ζω, σε ένα ενδιαφέρον παιχνίδι δράσης – αντίδρασης, καθήκοντος, ευθυνών,
υποχρεώσεων, συνεπειών και απαιτήσεων.
Ποιος είναι ο μεγαλύτερός σας πόθος;
Να ταξιδέψω στο μεγαλύτερο δυνατό κομμάτι της γης, να γνωρίσω κι άλλους
λαούς και πολιτισμούς. Να κατανοήσω και να εξηγήσω ποιοι είμαστε, από πού
ερχόμαστε, πώς, και πού πάμε. Να δώσω απάντηση στο γιατί όλα να τελειώνουν
κάποτε;
Ποιά ήταν η
τελευταία φορά που κλάψατε και γιατί;
Η τελευταία… δεν θυμάμαι. Κλαίω μόνη μου από
πόνο όταν οι άνθρωποι γύρω μου δεν κατανοούν το μυαλό, την καρδιά και την ψυχή
μου, όταν δεν διαβάζουν τις ευαισθησίες μου… και από θλίψη όταν σκέφτομαι το
δίδυμο ζωή – θάνατος και δεν μπορώ να το δεχτώ – εξηγήσω.
Ποια ήταν η
τελευταία φορά που γελάσατε και γιατί;
Γελώ κάθε μέρα παρέα με τα παιδιά μου γεμάτη
αγάπη και ευγνωμοσύνη. Χαμογελώ καθημερινά με τις μικρές χαρές της ζωής, τη
λάμψη του ήλιου και το φως του φεγγαριού.
Σε τι δεν
μπορείτε να αντισταθείτε;
Σε μια πρόσκληση για ταξίδι και στις
μυστήριες προκλήσεις της ζωής.
Έχετε σκεφτεί κάποια από τις
ιστορίες των βιβλίων σας ως θεατρικό έργο ή κινηματογραφική ταινία;
Το «Λόγια Γυμνά» ως έναν θεατρικό μονόλογο
και το «Λόγια Αρσενικά» ως μια ερωτική κινηματογραφική ταινία.
Υπάρχει κάποιος λογοτεχνικός
χαρακτήρας από το βιβλίο σας τον οποίο θα σκεφτόσασταν να ξαναζωντανέψετε και
σε επόμενα βιβλία;
Βεβαίως. Δεν θα σας πω το όνομα, παρά μόνον
ότι είναι μια ξεχωριστή, ερωτική γυναίκα από το «Λόγια Γυμνά» που επιλέγει
μέχρι το τέλος της ζωής της να ζει και να γεύεται τον έρωτα και την αγάπη με
όλες τις αισθήσεις της.
Πείτε κάτι που θα θέλατε να ξέρει για εσάς το αναγνωστικό κοινό
και οι θαυμαστές σας.
Το άρωμά μου: «Shalimar», Guerlain Paris. Έρως και Ψυχή…
Στο σημείο αυτό μοιράζομαι μαζί σας ένα απόσπασμα που ξεχωρίζω και αγαπώ: "Η ηδονή του να αγαπάς χωρίς να τολμάς να το πεις έχει τα αγκάθια της, έχει όμως και τη γλύκα της. Ο έρωτας δεν έχει ηλικία, είναι πάντοτε αναγεννώμενος. Ο έρωτας προσδίδει πνεύμα και στηρίζεται στο πνεύμα. Είναι το πιο φυσικό ανθρώπινο πάθος. Χρειάζεται δεξιότητα για να αγαπάς." {Blaise Pascal}
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.